Μίγμα Εξόδου

του Δημήτρη Τζουβάνου

Τα κύρια επιχειρήματα των οικονομολόγων για τα διάφορα προτεινόμενα μίγματα οικονομικής πολιτικής, δεν αφορούν παρά τα αδιέξοδα των προτάσεων των συναδέλφων τους – ο καθείς στηρίζει το μίγμα του στο άτοπο των άλλων μιγμάτων. Πιστοποιούνται έτσι τα κοινά αδιέξοδα νεοφιλελευθερισμού και κεϋνσιανισμού, όσο και η νύχτα των ειδημόνων παπαγάλων.

Στην πραγματικότητα, το αναγκαίο μίγμα δεν αφορά οικονομικά μέτρα, αλλά το συνδυασμό τους με πολιτικές εξελίξεις, αναγκαίες πλέον για την επιτυχία οποιασδήποτε οικονομικής πολιτικής. Πρόκειται για την έμπρακτη κριτική της φιλελεύθερης πολιτικής οικονομίας, την πολιτική δηλ. υπέρβαση του φιλελευθερισμού και στις δυο εναλλασσόμενες ή μιγνυόμενες εκδοχές του, τη νεοφιλελεύθερη και την κεϋνσιανή. Η κατεύθυνση βεβαίως δεν είναι ούτε ο αποτυχημένος κρατισμός της σταλιναριστεράς ούτε ο λαϊκιστικός παρασιτισμός της κεϋνσιαριστεράς, αλλά ένα δημοκρατικό σύστημα ευθύνης, συμμετοχής και δημιουργίας, ως εθνική και διεθνής εναλλακτική στην κεφαλαιοκρατία.

Βαθειά Δημοκρατία και Θεσμικές Αλλαγές

του Δημήτρη Τζουβάνου

Είναι κοινός πλέον τόπος η ανάγκη αλλαγής του Πολιτικού Συστήματος ως όρου διεξόδου απ’ την πολύμορφη κρίση. Η μάχη εφεξής αφορά το βάθος και την κατεύθυνση των αναγκαίων αλλαγών, με την καθεστωτική κομματοκρατία-μιντιοκρατία να προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποφύγει το βαθύ εκδημοκρατισμό και να ανανεώσει τους καθεστωτικούς ρόλους της, και την εξεγερμένη κοινωνία να αναζητά αγωνιωδώς πρακτικές διεξόδους. Φυσικά, πέρα από τερτίπια, παλαιοκομματικές ιδεοληψίες, αγκυλώσεις κι ακαδημαϊκές παρωπίδες, η αναγκαία κι ώριμη δημοκρατική μεταπολίτευση δεν αφορά τίποτα λιγότερο απ’ τη Δήμευση (Απ-αλλοτρίωση) των βασικών πολιτειακών θεσμών, δηλ. την απόσπασή τους απ’ τον αντικοινωνικό έλεγχο και την απόδοσή τους στην κοινωνία. Κι ενώ η σχετική πολιτική διεκδίκηση αποτελεί ένα στοίχημα σε εξέλιξη, αναγκαιεί η αποσαφήνιση βασικών θεσμικών επίδικων, κοινού νομοθετικού ή και συνταγματικού επιπέδου. Μια σχετική πρόταση, σε επιγραμματική εκδοχή, κατατίθεται στη συνέχεια : 

Σημειώσεις πάνω στα γεγονότα και τα επίδικα της Συνδιάσκεψης

του Αλέκου Βαρβέρη

Η διήμερη συνδιάσκεψη των Σπιθιστών, με την παρουσία του Μίκη για μεγάλα διαστήματα, παρουσίασε με τρόπο συμπυκνωμένο την πραγματικότητα που επικρατεί στις Σπίθες, στη Συμβουλευτική και στον Μίκη. Το παλιό και το νέο σε περιδίνηση. Η προσπάθεια της Σπίθας να υπάρξει ως Σπίθα.

για το οργανωτικό

του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Αγαπητοί φίλοι,

Έφαγα 25 χρόνια ζωής, σπουδάζοντας στην θεωρία αλλά και στην πράξη την οργάνωση της ανθρώπινης εργασίας. Σας ομολογώ ότι απελπίστηκα. Κόντρα στα όνειρα μου για συμμετοχή, για αυτονομία, για αυτοδιεύθυνση, για αυτοοργάνωση, ο Έλληνας της μεταπολιτευτικής περιόδου αρνιόταν πεισματικά να αναλάβει την ευθύνη της ενηλικίωσης του.

Αγανακτείστε ελεύθερα, κάνει καλό!

του Νικόλα Δημητριάδη

από το ιστολόγιό του ξύλα πέτρες

Ε, λοιπόν, έγινε! Ο λαός της φράπας (και της φάπας) σηκώθηκε από τον καναπέ. Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο.

Προς το παρόν.

σχολιασμός του «νέου ΕΑΜ» του Δ. Κάζάκη

σχολιασμός του Γιώργου Πολυχρονίδη, στο ιστολόγιο του Δημήτρη Καζάκη

από το ιστολόγιό του «Ου παντός πλειν ες Πόντον»

πρωτοβουλία για διάλογο

Πρωτοβουλία και πρόσκληση για πολιτικό διάλογο γύρω από το μεταναστευτικό πρόβλημα

Εδώ και χρόνια η Ελλάδα βρίσκεται στο επίκεντρο της σύγχρονης «μετανάστευσης των λαών», ενός προβλήματος με διεθνείς διαστάσεις, που έχει λάβει πλέον τη μορφή χιονοστοιβάδας. Η γεωπολιτική θέση της χώρας μας και η κοινωνικοπολιτική της δομή καθιστούν το μεταναστευτικό πρόβλημα το μείζον, ίσως, εθνικό πρόβλημα, που επηρεάζει την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα, τις εξωτερικές μας σχέσεις αλλά και την ίδια την πολιτισμική μας ταυτότητα.

συζήτηση για το μεταναστευτικό

Ένα κείμενο του Δημήτρη Τζουβάνου και σχόλια του Δαμιανού Βασιλειάδη

Για το μεταναστευτικό

Το κειμενο αυτό, αποτελει ουσιαστικα τμημα ενός ευρυτερου αρθρου με τιτλο «Στάχτες και Σπίθες», που γραφτηκε στις 3-2-11 και δημοσιευθηκε τότε στο διαδίκτυο. Διανεμεται σημερα, ως συμβολη στις αναγκες ζυμωσης και δρασης της Σπίθας, με την ευκαιρία σχετικης συζητησης στη Σπιθα Χαλανδρίου – Βριλησσιων.

ο Μίκης και η Σπίθα

του Αλέκου Βαρβέρη

Το παρακάτω κείμενο αποτελεί προσωπική μας άποψη και προσπάθεια συμβολής σε ένα διάλογο περί των θεμάτων που μας ταλανίζουν είτε ως «οργανωτικό» είτε ως «ανάγκη για δράση» κ.λπ. Πολύτιμη εμπειρία αποτελεί η δραστηριότητά μας στη Σπίθα Χαλανδρίου – Βριλησσίων.

για την Κερατέα

Με αφορμή την σύγκρουση κράτους και τοπικής κοινωνίας στην Κερατέα

του Δημήτρη Τζουβάνου

Εισαγωγή :  Το κειμενο αυτό γραφτηκε ως συμβολη στη συζητηση Σπιθας Χαλανδριου-Βριλησσιων, στο θεμα του σκουπιδοτοπου της Κερατεας και της περι αυτόν συγκρουσης κρατους και τοπικης κοινωνιας.  Αφορα κυριως τις Σπιθικες αναγκες πολιτικης ζυμωσης και δεν διαθετει τις προδιαγραφες ενός απλου κι ευρυτερα παρεμβατικου κειμενου.